The Sabbath – a Sign of the Covenant

Have you ever noticed that all 10 commandments are repeated in some way in the New Testament – with the exception of the fourth? You look in vain in the words of Jesus or of Paul or of Peter for an instruction to remember the Sabbath day to keep it holy. It’s just not there. Does that not mean that the fourth commandment is no longer relevant for the church today??
 

Another question. If this command is still in force today, by whose authority has the day of rest been changed from the commanded last day in the week in the Old Testament to the first in our practice? Again, nowhere in the New Testament do we read any explicit command from either Jesus or Paul or Peter or John that the Sabbath was to be changed from Saturday to Sunday.
 

A final question. We find ourselves in a society that no longer has respect for the Sunday as the Lord’s Day. To get for our children or ourselves a job that involves no Sunday work becomes increasingly difficult. Is it fitting, in such a culture, that we insist on maintaining the Sabbath as a day of rest? Should we not, given the earlier questions, be more flexible on Sunday work – as long as one’s work does not interfere with going to church at least once?
 

In what follows, I seek to show that God’s fourth word of the covenant remains as valid for the New Testament church as it was for the Old Testament people of God. In this fourth commandment the Lord impresses upon His people the rich reality of the covenant He made with us in Jesus Christ. I contend that to minimise the Sabbath is in essence to give up that covenant of grace.
 

The Purpose of the Sabbath.
 

Why did the Lord tell His people of old to rest on the Sabbath? The two editions of the ten commandments give us two different reasons.
 

Exo_20:8-11
 

At Mt Sinai, God mentions one reason:
 

"Remember the Sabbath day, to keep it holy. Six days you shall labor and do all your work, but the seventh day is the Sabbath of the Lord your God. In it you shall do no work: you, nor your son, nor your daughter, nor your male servant, nor your female servant, nor your cattle, nor your stranger who is within your gates. For in six days the Lord made the heavens and the earth, the sea, and all that is in them, and rested the seventh day. Therefore the Lord blessed the Sabbath day and hallowed it."
 

Notice the reason for the Sabbath: "in six days the Lord made the heavens and the earth, the sea, and all that is in them, and rested the seventh day. Therefore the Lord blessed the Sabbath day and hallowed it." With this statement the Lord roots the Sabbath in creation.
 

Deut_5:12-15
 

At the end of 40 years of wandering through the desert, Moses repeated for Israel once again the 10 commandments. This time, though, the fourth commandment reads differently:
 "Observe the Sabbath day, to keep it holy, as the Lord your God commanded you. Six days you shall labor and do all your work, but the seventh day is the Sabbath of the Lord your God. In it you shall do no work: you, nor your son, nor your daughter, nor your male servant, nor your female servant, nor your ox, nor your donkey, nor any of your cattle, nor your stranger who is within your gates, that your male servant and your female servant may rest as well as you. And remember that you were a slave in the land of Egypt, and the Lord your God brought you out from there by a mighty hand and by an outstretched arm; therefore the Lord your God commanded you to keep the Sabbath day."
 

Notice that the reason for the Sabbath has shifted from God’s work in the week of creation to God’s free gift of redemption to Israel from the house of bondage. And we understand that the redemption from Egypt was not a simple freeing from slavery to Pharaoh itself; this redemption foreshadowed the deliverance of God’s people from slavery to Satan through the coming work of Jesus Christ on the cross.
 

So there appear to be two distinct reasons why Israel was to keep the Sabbath: the one reason revolved around God’s action in creation, the other around Christ’s work in redemption.
 

Exodus 31
 

Now I need to make the matter just a bit more confusing. For Ex 31 gives another reason for the Sabbath:
"Speak also to the children of Israel, saying: ‘Surely My Sabbaths you shall keep, for it is a sign between Me and you throughout your generations, that you may know that I am the Lord who sanctifies you’" (Exo_31:13).
 

Here, then, is a third reason beside the first two; Israel must keep the Sabbath because it’s a "sign" to them from God so that they might "know that I am the Lord who sanctifies you."
 

It makes it all so confusing. Israel must keep the Sabbath because God rested in the beginning on the seventh day – that’s Ex 20. Israel must keep the Sabbath because God delivered Israel from their bondage in Egypt – that’s Dt 5. Israel must keep the Sabbath because it’s a sign from God to His people that it’s He who sanctifies them – that’s Ex 31. Yes, it’s confusing….
 

Synthesis
 

Yet, dear reader, it’s not so confusing, nor so difficult. For that passage from Ex 31 about the Sabbath being a sign does not give a third reason for the Sabbath; it instead gives us the common denominator between the reasons of Ex 20 and Dt 5. In Ex 31 the Lord tells Israel that the Sabbath is given to them as a sign – of what? - of the relationship between the Lord Himself on the one hand and His people on the other. What is that relation? This: "that you may know that I am the LORD who sanctifies you." And "sanctify", we know, means to set apart, to make holy. God has taken Israel out of Egypt and set them apart, made them different from the Egyptians and the Canaanites and the Moabites, distinct. What was distinct about Israel; how were they different? This: Israel was God’s special people, and He was their God. And that’s to say that God made His covenant with Israel. The Sabbath was the sign of that relationship between God and this people; the Sabbath was given as a sign of the covenant between the Lord and Israel. That’s why the Lord also repeats in Exo_31:16 that Israel shall keep the Sabbath, and then God adds that they shall observe it "as a perpetual covenant." As the Lord also says through Ezekiel: the Sabbath is "a sign between Me and you, that you may know that I the Lord am your God" (Eze_20:20). ‘I am the Lord your God’, ‘you are My people’: that is typically covenantal language – and God sets that language within the context of the Sabbath.
 

Sign of the Covenant
 

If that’s what the Sabbath is - a sign of God’s covenant with His people- how can creation and redemption serve as reasons to keep the Sabbath? To start with the redemption motif of Dt 5: Israel was redeemed from Egypt exactly because Israel was God’s people. God chose them, delivered them, and promptly brought them to Mt Sinai to make a formal covenant with them. The redemption from Egypt, and so also our redemption through Christ on Calvary, is possible only because of the reality of the covenant. God’s gift of redemption demands that the Sabbath be kept as a sign of the covenant between God and His redeemed people.
 

And how does the reference to creation in Ex 20 fit into the covenant? Covenant means that God is Israel’s Father, and Israel is His people, His children. Well now: it is for the children to do as does the father; it’s God’s command that His people image Him. God makes clear that the people of Israel are indeed His children by commanding them to act as He did; as He worked six days and then rested on the seventh, so also Israel is to work six days and then rest on the seventh. The rest of the Sabbath spells out concretely that this people is specifically God’s people by covenant; they are to do as He did.
 

In a word: both of those reasons for keeping the Sabbath –both creation and redemption- draw the attention of Israel to that unique relationship between themselves and the Lord God. Because of that covenant is Israel to keep the Sabbath so carefully.
 

Covenant Wrath
 

This explains too why God reacted so fiercely against anyone in Israel who profaned the Sabbath. Exo_31:14 : "everyone who profanes [the Sabbath] shall surely be put to death." No wonder, for by profaning the Sabbath one undermines, denies the covenant relationship God has established between Himself and His people. And God will not tolerate that His people break or disregard His covenant of grace.
 

Covenant Blessing
 

Israel, then, had to keep the Sabbath. That is: on that one day in seven they were to do no work. Please remember: in the land of Egypt the people of Israel –slaves as they were- were used to labouring for their hard task master seven days a week; their master in Egypt knew no respite, no mercy. But now they receive a new Master, the Maker of heaven and earth, their God by covenant. And see: this Master is not hard; He gives a day off in seven! And where, then, shall one’s food come from if one doesn’t work on the seventh day? This gentle Master promised to supply, freely. Their daily needs: He would provide it abundantly – witness the manna laying on the ground morning by morning. So God tells His people by covenant not to work on the Sabbath; they were instead to trust that their heavenly Father would give them their daily bread. By telling His people not to work on the Sabbath, God impressed upon them that He would supply their needs – He was a faithful covenant God. And the people for their part, by not working on the Sabbath, demonstrated that they indeed trusted their covenant God for all their needs; by keeping the Sabbath, they showed their appreciation to God for the covenant He graciously made with them.
 

Celebrate
 

This purpose of the Sabbath –a symbol of the fact that the Almighty had made Israel His own and now cared for His people day by day- also determined for Israel the character that this day had to have; the Sabbath was to be a day of rejoicing. Here was a day free from work, free from worries about work, a day set apart to delight in the redemption implied in the fact that the LORD was Israel’s God. The Sabbath wasn’t for long faces, it wasn’t for rigid laws of do’s and don’ts; it was instead for celebrating the return of Paradise. Here’s a day to remember specifically that ‘God is not angry with us, God does not punish us for ours sins, but rather forgives; the Lord is our Father who graciously supplies for all that we ever need each day anew.’ So it was too that when God gave His legislation about the feasts that He wanted Israel to celebrate, the first feast mentioned is that of the Sabbath; the Sabbath was to be a feast day in Israel, a day for rejoicing (cf Lev_23:2 f). In fact, on the Sabbath twice as many burnt offerings had to offered to the Lord in the tabernacle as on any other day of the week (Num_29:9 f). And a burnt offering was nothing else than a way of saying to God: ‘Lord, I’m so thankful for the abundance we have in You.’ Rejoicing: that’s what the Sabbath in Israel was to be all about. This day was a gift from a God of great grace to a people mercifully redeemed.
 

And where else could one rejoice in God’s redemption better than in God’s own presence, in God’s tabernacle, God’s house??! Hence the instruction to Israel that on the Sabbath they had to meet together in the place where the Lord God had put His name, there to rejoice in the wonders of His covenant of grace (cf Lev_23:3).
 

Jesus’ Fulfillment
 

By the time Jesus Christ lived on the earth, the Sabbath was no longer appreciated as a day to rejoice in the covenant bond between God and His people. For the Pharisees had made the Sabbath into a day of do’s and don’ts; by carefully watching one’s conduct on the Sabbath one could work one’s way into God’s good books. With that theology-of-works they stifled the day, choked out all happiness. For they decreed that God would not be pleased if one would light a candle or a fire on the Sabbath, or if one would travel more than so far on the Sabbath, or it one would carry more than so many pounds, etc. The disciples of Jesus picked some grain and husked it, and the Pharisees accused them of working on the Sabbath; they harvested and threshed the grain crop, and God didn’t want that. Jesus healed a man with a withered arm and earned the anger of the Pharisees because He transgressed their stipulations for the Sabbath. It all boils down to this: all the friction between Jesus and the Pharisees regarding the Sabbath was the result of the fact that the Pharisees enslaved man to the Sabbath instead of seeing the Sabbath as God’s gift to man (cf Mar_2:27).
 

Jesus was emphatic: it was not God’s wish that the Sabbath be a day of restrictions of not this and not that and not that. Rather, the Sabbath was a day free to rejoice in the fact that one may be God’s child. So Jesus healed on the Sabbath. He gave the wretched cripple deeper reason to rejoice in God his Saviour, and that was in keeping with the purpose of the Sabbath. Had Jesus not come to save from bondage to Satan, to pay for sin? More, had He not come to free from the consequences of sin? And the consequences of sin include sickness, it includes grief. All of that He took upon Himself; "He has borne our sicknesses and carried our pains" (Isa_53:4). He went to the cross, and the reason for His going was to obtain complete redemption; He came to set His people free, free from sin, free from Satan, free even from the consequences of sin, free so that they can serve God again.
 

Conclusion
 

This work of Jesus Christ is part and parcel of the covenant that God made with His own. And that covenant abides forever; it is as valid for the New Testament dispensation as it was for the Old Testament dispensation. In that covenant, the Sabbath remains as sign. 

No where do the Scriptures given indication that the covenant is no longer valid; on the contrary. Equally, the Scriptures no where give indication that the Sabbath’s function as sign of the covenant is Old Testamentic only. It is here the same as with infant baptism: the New Testament church understands that children belong to God’s covenant because God’s Old Testament revelation says so, and there is no indication in the New Testament to the contrary. So too with the Sabbath: the New Testament church is to keep the Sabbath because God’s it remains a sign of God’s covenant with His own; it is He Who sanctifies us, sets us apart from those around us who do not know God.
 

That is also why the New Testament does not supply a specific command to keep the Sabbath; this command, like infant baptism, is understood. More, it’s implicit in those passages of Scripture where we’re told not to "neglect to meet together" (Heb_10:25); that’s the Sabbath, when God’s people take distance from daily work –for they’re sure that God provides daily bread- and congregate together around the preaching of the gospel of God’s covenant in Jesus Christ.
 

The Date of the Sabbath
 

With the above, we’ve uncovered also the reason why the day of rest has been changed in the New Testament from the last day in the week to the first. For that Old Testament Sabbath revolved around Jesus Christ. Without Christ that covenant was not possible. Without Christ, redemption from Egypt meant nothing, and imaging God’s six days work and seventh day rest also meant nothing. But here was Christ now, and He went to the cross, there to obtain for His people a complete redemption from all the power of the devil. So the Sabbath of the Old Testament - it pointed forward to the coming Christ- is fulfilled.
 

What remains now of the Sabbath? This: now there remains the message that Christ has been successful. So the covenant in the New Testament is richer in content than it was the Old Testament, for we live in the dispensation of the triumphant Christ. And what is the assurance that He has been triumphant? This: that on the third day He arose from the dead. So the sign of the covenant –it remains a sign- was moved from the last day of the week to the first. As children of God redeemed by this Christ, it no longer will do for us to rejoice in God’s redemption –Sabbath- on the day when Christ lay in the grave; we may now rejoice on the day when Christ demonstrated His victory over sin and Satan.
 

It is true: there is no express command in the New Testament that the day of rest should from now on be the first day of the week. But the meaning of the Old Testament Sabbath does dictate that conclusion. Because the Old Testament Sabbath revolved around Jesus Christ must the New Testament Sabbath do the same – in even clearer expression.
 

So it was that the early church of the New Testament observed on the first day of the week the Sabbath God had commanded for the Old Testament. On the very day that He rose from the dead - it was the first day of the week- Jesus appeared to ten of His disciples (Joh_20:19-31). These ten received the Holy Spirit and believed that Jesus was indeed risen from the dead. Eight days later - and that’s again, by Jewish counting, on Sunday- the disciples were together, this time all eleven (Joh_20:26). Though by Old Testament regulations this would be the first work day of the week, and therefore not the day of rest, the disciples are not working; they are together. And that’s the day which Jesus chooses to appear to them again.
 

Fifty days after the resurrection, on the day of Pentecost –and that’s again, by Jewish counting, on Sunday- the disciples are again "all together in one place" (Act_2:1). That became the habit: they gathered together not on the last day of the week, but on the first. And that’s the day the Lord was pleased to pour His Spirit of rejoicing out over His people. So when Paul instructed the Corinthians to set aside money so that the poor might be able to rejoice as well, they were to do so "on the first day of the week" (1Co_16:2). This was the day of regular getting together. Similarly, John, when exiled on the island Patmos, "was in the Spirit on the Lord’s Day" (Rev_1:9), and that’s understood to be on the first day of the week; then it was that the Lord Jesus appeared to him with His revelation.
 

Conclusion
 

Taking the practice of the early church together with the purpose for the Sabbath as such, it follows that the fourth commandment does indeed count also in the New Testament dispensation. It’s true that this command is not repeated in the New Testament in so many words. But now we know: that’s not decisive. For the heart of the New Testament is that God’s covenant of grace remains because of Christ’s redeeming work, and that gives every reason to rejoice.
 

This, then, is also why today’s society has no regard for the Sunday as the Lord’s Day any more. For society has this century moved away from God and His covenant; western society as a whole breaks that covenant. Since society does not trust that God will provide for the needs for His people, society cannot afford to cease economic activity for the day. That’s equally why society sees no need to devote the day to God and His worship. For our society does not delight in God’s saving work in Jesus Christ. So the Sunday, as sign of the covenant, perishes.
 

Here, then, is the challenge for us. If we fail to treasure the covenant of grace God established with us in Jesus Christ, we will invariably loose the sign of that covenant – the Sunday.
Rev C Bouwman

IN DIE GEES GEBORE - DIE NUWE VERBOND

Hierdie is ‘n skrywe van Coen de Beer, geplaas die 4de December 2009, en is getiteld:

Van Bo gebore

Die oorsproklike teks van Coen sal ek in swart los, terwyl ek my kommentaar in rooi sal maak.

Die term “wedergeboorte” kom nie op een plek in die oorspronklike teks van die Bybel voor nie. Hierdie leerstelling van die kerk, soos die geval met al die ander valse dogmas wat deur die kerk verkondig word, is bedoel om die kinders van JAHWEH, die Almagtige Vader te mislei en van die waarheid te beroof.

Let op dat die woord  kerk baie breed gebruik word, en dat hiermee die hele Christendom bedoel word. Soos die skrywe vorder sal dit duidelik word.

Die frase "van Bo gebore" word op ‘n unieke manier in die evangelie van Johannes gebruik. Die bekende frase "as iemand nie weer gebore word nie…" (Joh. 3:3) is verkeerd vertaal. want in die oorspronklike taal staan daar "as iemand nie van Bo gebore is nie…" (Uit God gebore: Joh. 1:13; 1 Joh. 3:9-13; 1 Joh. 4:2-21; 1 Joh. 5:1-21).

Hierdie soort vertaling is ‘n vervalsing en dit is op verraderlike wyse gedoen. Die vertalers en vals predikers, sal sekerlik eendag hiervoor verantwoording voor die Hemelse Vader moet doen. Soos verder ook met Johannes 3:3 waar daar staan: “… As iemand nie weer gebore word nie, kan hy die koninkryk van God nie sien nie.” Hierdie “weer gebore” kom nie in die Grieks voor nie. Daar staan wel, “ghennēthei anõthen” in die Griekse teks en dit beteken: “ As jy nie van Bo gebore is nie, sal jy die koninkryk van God nie sien nie.” Hierdie “gebore” is 'n genetiese geboorte en sê dat as iemand nie binne die korrekte genelyn is nie, d.w.s. nie deur God uitverkies is nie, hy nie redding kan ontvang nie, want dan is hy nie 'n kind van God nie, maar van die duiwel (slangsaad). Dit pas in by en word bevestig deur duisende ander verse. Die motief agter die vervalsing hier, is dus weer om die uitverkore genelyn wegvertaal te kry en om almal “in die hemel te kry”. Dit gaan hand aan hand met die “oop-vir-almal-teologie” en redding vir almal onder die son. Dit is ‘n blatante ontkenning en verwerping van die soewereine uitverkiesing van God.

Sonder om die “verkeerde vertalling” argument aan te val, en suiwer te kyk na hoe daar gespring word van “van bo gebore” na ‘n “genetiese geboorte” is vir my interresant. As ons dus aanvaar dat daar inderdaad “van bo gebore” moet staan, instede van “weer gebore” moet ons tog seker steeds die gedeelte van die evangelie in verband kan bring met die res van die evangelie? Eerstens gaan dit hier oor die uitstoring van die Heilige Gees, en kan jy nie aanspraak maak as uitverkorene as jy nie die Heilige Gees ontvang het nie. Dit is dan ook inderdaad wat Johannes 3:31 vir ons se “Hy wat van bo kom, is bo almal; hy wat uit die aarde is, is uit die aarde en praat uit die aarde. Hy wat uit die hemel kom, is bo almal.” 

Let ook op na die woorde van Johannes (die doper) in Matthéüs 3:7-11 as die Fariseërs en Sadduseërs ook na hom begin kom om gedoop te word. “Maar toe hy baie van die Fariseërs en Sadduseërs na sy doop sien kom, sê hy vir hulle: Addergeslag, wie het julle aangewys om te vlug vir die toorn wat aan kom is? Dra dan vrugte wat by die bekering pas. En moenie dink om by julleself te sê: ons het Abraham as vader nie; want ek sê vir julle dat God mag het om uit hierdie klippe kinders vir Abraham op te wek. Maar die byl lê ook al teen die wortel van die bome. Elke boom wat geen goeie vrugte dra nie, word uitgekap en in die vuur gegooi. Ek doop julle wel met water tot bekering; maar Hy wat ná my kom, is sterker as ek, wie se skoene ek nie waardig is om aan te dra nie. Hy sal julle doop met die Heilige Gees en met vuur.” (Matthéüs 3:7-11)

Dit is dus hier duidelik dat hulle nie kan staat maak op hul genetiese herkoms nie, en dat dit iets anders is wat jou laat kwalifiseer as uitverkorene. Johannes belei ook dat hy hulle net met water doop tot bekering, maar dat dat die doop wat red, die doop van Christus is, die doop met die Heilige Gees en met vuur.

Onder “weer gebore” en “wedergebore” word algemeen verstaan dat ‘n persoon die Heilige Gees ontvang het, wat die persoon se bekering bewerkstellig. Hy is dus weer gebore. Die eerste geboorte is die fisiese geboorte, die “genetiese geboorte” wat nie lei tot uitverkiesing nie. Die Tweede geboorte, of wedergeboorte, of “van bo gebore” of selfs “uit God gebore” is die Geestelike geboorte, en alleen die wat die Heilige Gees ontvang is uitverkore, ongeag hul “genetiese geboorte”.

1Pet 2:9-10 Maar julle is ‘n uitverkore geslag (genelyn), ‘n koninklike priesterdom, ‘n heilige volk, ‘n volk as eiendom verkry, om te verkondig die deugde van Hom wat julle uit die duisternis geroep het tot sy wonderbare lig, (10) julle wat vroeër geen volk was nie, maar nou die volk van God is; aan wie toe geen barmhartigheid bewys is nie, maar nou bewys is.

As “geslag” in vers 9 met “genelyn te verwang word, weerspreek die gedeelte homself in Vers 10, wanneer gepraat word van “julle wat vroeër geen volk was nie”. Hier is dus sprake van ‘n uitverkiesing om ‘n ander grondslag as “genelyn”.

Johannes 3:3 (soos in verskillende vertalings)

(ALT) Jesus answered and said to him, "Most positively, I say to you, unless someone is born from above, he is not able to see the kingdom of God."

(ESV) Jesus answered him, "Truly, truly, I say to you, unless one is born again he cannot see the kingdom of God."

(ISV) Jesus replied to him, "Truly, truly I tell you, unless a person is born from above he cannot see the kingdom of God."

(MSG) Jesus said, "You're absolutely right. Take it from me: Unless a person is born from above, it's not possible to see what I'm pointing to--to God's kingdom."

(NET) Jesus replied,6 "I tell you the solemn truth,7 unless a person is born from above,8 he cannot see the kingdom of God."9

(The Scriptures 1998+) יהושע answered and said to him, “Truly, truly, I say to you, unless one is born from above, he is unable to see1 the reign of Elohim.” Footnote: 1Or perceive.

(YLT) Jesus answered and said to him, `Verily, verily, I say to thee, If any one may not be born from above, he is not able to see the reign of God;'

Joh 3:3 Jesus2424 answered611 and2532 said2036 unto him,846 Verily,281 verily,281 I say3004 unto thee,4671 Except3362 a man5100 be born1080 again,509 he cannot1410, 3756 see1492 the3588

kingdom932 of God.2316

again,509

G509

ἄνωθεν

anōthen

Thayer Definition:

1) from above, from a higher place

1a) of things which come from heaven or God

2) from the first, from the beginning, from the very first

Ek weet nie waaruit hierdie definisie geneem is nie, maar haal graag die Strongs definisie soos vervat op e-sword hier aan.

G509

ἄνωθεν

anōthen

an'-o-then

From G507; from above; by analogy from the first; by implication anew: - from above, again, from the beginning (very first), the top.

En net ter wille van volledigheid ook G507 uit dieselfde bron.

G507

ἄνω

anō

an'-o

Adverb from G473; upward or on the top: - above, brim, high, up.

Hieruit is dit duidelik dat die vertaling as “weer gebore” nie verkeerd is nie, maar dat dit ook inderdaad met “van bo gebore” kon vertaal gewees het. Dit sou egter dalk meer akkuraat gewees het om te se “nuut gebore”.  Die betekenis verander egter nie, steeds dui dit op ‘n Geestelike geboorte.

Hierdie Geestelike geboorte word ook ondersteun in:-

Want julle het nie ontvang ‘n gees van slawerny om weer te vrees nie, maar julle het ontvang die Gees van aanneming tot kinders, deur wie ons roep: Abba, Vader!

(Romeine 8:15)

En omdat julle kinders is, het God die Gees van sy Seun in julle harte uitgestuur, en Hy roep: Abba, Vader!

(Galàsiërs 4:6)

In die volgende tekste word dieselfde woord gebruik, maar hier is dit korrek vertaal:

Mat 27:51 En kyk, die voorhangsel van die tempel het in twee geskeur, van bo tot onder, en die aarde het gebewe en die rotse het geskeur;

Mat 27:51 And,2532 behold,2400 the3588 veil2665 of the3588 temple3485 was rent4977 in1519 twain1417 from575 the top509 to2193 the bottom;2736 and2532 the3588 earth1093 did quake,4579 and2532 the3588 rocks4073 rent;4977

the top509

Joh 19:23 Then3767 the3588 soldiers,4757 when3753 they had crucified4717 Jesus,2424 took2983 his846 garments,2440 and2532 made4160 four5064 parts,3313 to every1538 soldier4757 a part;3313 and2532 also his coat:5509 now1161 the3588 coat5509 was2258 without seam,729 woven5307 from1537 the3588 top509 throughout.1223, 3650

Hieronder is ’n beter vertaling.

Uittreksel uit “The Scriptures” (1998)

Joh 3:3-13 Yahshua answered and said to him, “Truly, truly, I say to you, unless one is born from above, he is unable to see1 the reign of Elohim.” Footnote: 1Or perceive. (4) Naḵdimon said to Him, “How is a man able to be born when he is old? Is he able to enter into his mother’s womb a second time and be born?” (5) Yahshua answered, “Truly, truly, I say to you, unless one is born of water and the Spirit, he is unable to enter into the reign of Elohim. (6) “That which has been born of the flesh is flesh, and that which has been born of the Spirit is spirit. (7) “Do not marvel that I said to you, ‘You have to be born from above.’ (8) “The Spirit breathes where it wishes, and you hear the sound of it, but do not know where it comes from and where it goes. So is everyone who has been born of the Spirit.” (9) Naḵdimon answered and said to Him, “How is it possible for this to take place?” (10) Yahshua answered and said to him, “Are you the teacher of Yisra’ĕl, and do not know this? (11) “Truly, truly, I say to you, We speak what We know and witness what We have seen, and you do not receive Our witness. (12) “If you do not believe when I spoke to you about earthly matters, how are you going to believe when I speak to you about the heavenly matters? (13) “And no one has gone up into the heaven except He who came down from the heaven – the Son of Aḏam.

Joh 3:8 Die wind waai waar hy wil, en jy hoor sy geluid, maar jy weet nie vanwaar hy kom en waarheen hy gaan nie. So is elkeen wat uit die Gees gebore is.

Ook verkeerd vertaal.

Dit moet lees:

Joh 3:8 Die Gees waai waar hy wil, en jy hoor sy geluid, maar jy weet nie vanwaar hy kom en waarheen hy gaan nie. So is elkeen wat uit die Gees gebore is.

Ek weet nie watter verband hierdie teksvers hier inhou nie, en hoekom hier beweer word dat dit verkeerd vertaal is nie. Toegegee dat die woord vir “Gees” en “wind” dieselfde woord is, maar soos reeds gesien, en ook nie uniek aan Grieks nie, dat een woord meer as een betekenis kan he nie. Dit is waarskynlik ook so dat die dubbelsinnigheid nie toevallig was nie, en dat die woordspelling vir effek gebruik is. Ek wil egter hier die aandag vestig op “maar jy weet nie vanwaar hy kom nie en waarheen hy gaan nie”. Ons sal dus nie kan voorspel wie uitverkore is, en wie nie. Die uitverkiesing is soos die wind. Jy weet dit bestaan, jy kan dit hoor, maar sy oorsprong en eindbesteming is nie aan ons bekend nie…

Jahshua het dus op geen stadium van “wedergeboorte” of “weer gebore” gepraat nie.

Nog tekste wat verkeerd vertaal is:

Mat 19:28 En Jesus sê vir hulle: Voorwaar Ek sê vir julle dat julle wat My gevolg het, in die wedergeboorte wanneer die Seun van die mens op sy heerlike troon gaan sit, julle ook op twaalf trone sal sit en die twaalf stamme van Israel sal oordeel.

Dit moet wees: “wederoprigting” (van die skepping - herskepping).

Mat 19:28 And Jesus said to them, Truly I say to you, You who have followed Me, in the regeneration when the Son of Man sits on the throne of His glory, you also will sit on twelve thrones, judging the twelve tribes of Israel.

Hier kan ek maar net weer die Strongs definiese op e-sword aanhaal.

G3824

παλιγγενεσία

paliggenesia

pal-ing-ghen-es-ee'-ah

From G3825 and G1078; (spiritual) rebirth (the state or the act), that is, (figuratively) spiritual renovation; specifically Messianic restoration: - regeneration.

Ek kan verstaan hoe die afleiding gemaak word. weereens is daar twee begrippe wat deur dieselfde woord beskryf word, en is dit dalk meer akkuraat om hier die betekenis van albei aan te heg. Die wedergeboorte wat die geboorte in die Gees is, is tog ook besig om ons te vernuwe, en stem dit ook ooreen met die “hernude” Jerusalem.

Tit 3:5

(ALT) (not by means of works, the [ones] in righteousness which we did, _but_ according to His mercy), He saved us, through a bathing of regeneration and a renewing of [the] Holy Spirit,

(AMP) He saved us, not because of any works of righteousness that we had done, but because of His own pity and mercy, by [the] cleansing [bath] of the new birth (regeneration) and renewing of the Holy Spirit,

(ASV) not by works done in righteousness, which we did ourselves, but according to his mercy he saved us, through the washing of regeneration and renewing of the Holy Spirit,

(BBE) Not by works of righteousness which we did ourselves, but in the measure of his mercy, he gave us salvation, through the washing of the new birth and the giving of new life in the Holy Spirit,

(CEV) He saved us because of his mercy, and not because of any good things that we have done. God washed us by the power of the Holy Spirit. He gave us new birth and a fresh beginning.

(ESV) he saved us, not because of works done by us in righteousness, but according to his own mercy, by the washing of regeneration and renewal of the Holy Spirit,

(GNB) he saved us. It was not because of any good deeds that we ourselves had done, but because of his own mercy that he saved us, through the Holy Spirit, who gives us new birth and new life by washing us.

(GW) he saved us, but not because of anything we had done to gain his approval. Instead, because of his mercy he saved us through the washing in which the Holy Spirit gives us new birth and renewal.

(KJV) Not by works of righteousness which we have done, but according to his mercy he saved us, by the washing of regeneration, and renewing of the Holy Ghost;

(NET) he saved us not by works of righteousness that we have done but on the basis of his mercy, through the washing of the new birth and the renewing of the Holy Spirit,

(WEB) not by works of righteousness, which we did ourselves, but according to his mercy, he saved us, through the washing of regeneration and renewing by the Holy Spirit,

(Webster) Not by works of righteousness which we have done, but according to his mercy he saved us, by the washing of regeneration, and renewing of the Holy Spirit;

(YLT) (not by works that are in righteousness that we did but according to His kindness,) He did save us, through a bathing of regeneration, and a renewing of the Holy Spirit,

Dit stem tog alles ooreen met die uitverkiesingsleer van Johannes Kalvyn, soos ook saamgevat in die Nederlandse geloofbeleidenis asook die Heidelbergse Kategismes, en met wat ek reeds hier bespreek het. “nie op grond van die werke van geregtigheid wat ons gedoen het nie, maar na sy barmhartigheid het Hy ons gered deur die bad van die wedergeboorte en die vernuwing deur die Heilige Gees”

1Pet 1:3

(ALT) Blessed [be] the God and Father of our Lord Jesus Christ, the One according to His great mercy having regenerated us to a living hope [or, confident expectation], through [the] resurrection of Jesus Christ from [the] dead,

(BBE) Praise be to the God and Father of our Lord Jesus Christ, who through his great mercy has given us a new birth and a living hope by the coming again of Jesus Christ from the dead,

(CEV) Praise God, the Father of our Lord Jesus Christ. God is so good, and by raising Jesus from death, he has given us new life and a hope that lives on.

(GNB) Let us give thanks to the God and Father of our Lord Jesus Christ! Because of his great mercy he gave us new life by raising Jesus Christ from death. This fills us with a living hope,

(HNV) Blessed be the God and Father of our Lord Yeshua the Messiah, who according to his great mercy became our father again to a living hope through the resurrection of Yeshua the Messiah from the dead,

(ISV) Blessed be the God and Father of our Lord Jesus Christ! Because of his great mercy he has given us a new birth to an ever-living hope through the resurrection of Jesus Christ from the dead

(MSG) What a God we have! And how fortunate we are to have him, this Father of our Master Jesus! Because Jesus was raised from the dead, we've been given a brand-new life and have everything to live for,

(WEB) Blessed be the God and Father of our Lord Jesus Christ, who according to his great mercy became our father again to a living hope through the resurrection of Jesus Christ from the dead,

1Pet 1:23

(ALT) having been [or, because you* have been] regenerated not from corruptible seed _but_ incorruptible, through [the] Word of God [which is] living and remaining into the age [fig., forever].

(AMP) You have been regenerated, not from a mortal origin (seed, sperm), but from one that is immortal by the ever living and lasting Word of God.

(BBE) Because you have had a new birth, not from the seed of man, but from eternal seed, through the Word of a living and unchanging God.

(CEV) Do this because God has given you new birth by his message that lives on forever.

(MSG) Your new life is not like your old life. Your old birth came from mortal sperm; your new birth comes from God's living Word. Just think: a life conceived by God himself!

(NET) You have been born anew, not from perishable but from imperishable seed, through the living and enduring Word of God.

(OJB) You have been given a new birth [Yn 3:3], not from perishable zerah (seed), but zerah that is without shachat (corruption TEHILLIM 16:10), through the Dvar Hashem who is Chai v'Nitzav l'Olam (living and remaining firm forever).

Johannes beklemtoon die skeiding tussen die geestelike wêreld "van bo" waaruit Jahshua kom, en die wêreld "van benede" waaruit mense soos die Fariseërs, skrifgeleerdes, die addergeslag, kom. Iemand wat "van bo" is, is uit God gebore (Joh. 1:13; 1 Joh. 3:9-13; 1 Joh. 4:2-21; 1 Joh. 5:1-21). So iemand is gebore uit water en Gees (Joh. 3:5). Die "water" dui ook op die Doop, wat getuig van jou identifikasie met die Messias se verlossingswerk in jou (sien bv. Kol. 2:11,12; Rom. 6:1-4). Die "Gees" kan ook vertaal word met "gees," aangesien daar nie ‘n onderskeid is tussen hoofletters en kleinletters in die Griekse teks nie (sien bv. World English Bible). Dit dui op die nuwe geboorte of herskepping deur die Swaard van die Gees – die Woord (Joh. 3:6; 1 Pet. 1:22-23), wat ons in die geloof deelagtig word. Dit dui op die herskepping van die mens se gees (2 Kor. 5:17), en ons deelname aan die goddelike natuur (2 Pt 1:4), sodat ons gees bewoon word deur Jahshua Messias self (Gal. 2:20), en Sy Gees (Rom. 8:9), en sodat ons gees kan getuig saam met God se Gees dat ons kinders van God is (Rom. 8:16).

Iemand wat nie "van bo" gebore is nie, kan nie die hemelse dinge hoor of verstaan of sien nie:

Dit is vir my hier asof daar ‘n bietjie teenstrydighede is.Is die Fariseërs, skrifgeleerdes dan nie Jode wat hulself wil roem op hul Stan boom (genelyn) nie. Ter wille van duidelikheid haal ek dan ook die verse aan waarna net verwys word hierbo.

wat nie uit die bloed of uit die wil van die vlees of uit die wil van ‘n man nie, maar uit God gebore is. (Johannes 1:13)

Soms is dit nie wat aangehaal word nie, maar wat verswyg word.  “Maar almal wat Hom aangeneem het, aan hulle het Hy mag gegee om kinders van God te word, aan hulle wat in sy Naam glo;” (Johannes 1:12)

Elkeen wat uit God gebore is, doen geen sonde nie, omdat sy saad in hom bly; en hy kan nie sondig nie, want hy is uit God gebore. Hierin is die kinders van God en die kinders van die duiwel openbaar: elkeen wat die geregtigheid nie doen nie, is nie uit God nie, en hy ook wat sy broeder nie liefhet nie. Want dit is die boodskap wat julle van die begin af gehoor het, dat ons mekaar moet liefhê; nie soos Kain wat uit die Bose was en sy broer doodgeslaan het nie. En waarom het hy hom doodgeslaan? Omdat sy werke boos was en dié van sy broer regverdig. Verwonder julle nie, my broeders, as die wêreld julle haat nie. (1 Johannes 3:9-13)

Elkeen wat glo dat Jesus die Christus is, is uit God gebore; en elkeen wat die Vader liefhet, het ook die een lief wat uit Hom gebore is. Hieraan weet ons dat ons die kinders van God liefhet: wanneer ons God liefhet en sy gebooie bewaar. Want dit is die liefde tot God, dat ons sy gebooie bewaar; en sy gebooie is nie swaar nie. Want alles wat uit God gebore is, oorwin die wêreld; en dit is die oorwinning wat die wêreld oorwin het, naamlik ons geloof. Wie anders is dit wat die wêreld oorwin as hy wat glo dat Jesus die Seun van God is? Dit is Hy wat deur water en bloed gekom het, Jesus die Christus; nie deur die water alleen nie, maar deur die water en die bloed; en dit is die Gees wat getuig, want die Gees is die waarheid. Want daar is drie wat getuig in die hemel: die Vader, die Woord en die Heilige Gees, en hierdie drie is een; en daar is drie wat getuig op die aarde: die Gees en die water en die bloed, en die drie is eenstemmig. As ons die getuienis van die mense aanneem—die getuienis van God is groter, omdat dit die getuienis is van God wat Hy aangaande sy Seun getuig het. Wie in die Seun van God glo, het die getuienis in homself. Hy wat God nie glo nie, het Hom tot leuenaar gemaak, omdat hy die getuienis nie geglo het wat God aangaande sy Seun getuig het nie. En dit is die getuienis: dat God ons die ewige lewe gegee het, en dié lewe is in sy Seun. Hy wat die Seun het, het die lewe; wie die Seun van God nie het nie, het nie die lewe nie. Dit het ek geskrywe aan julle wat glo in die Naam van die Seun van God, sodat julle kan weet dat julle die ewige lewe het en kan glo in die Naam van die Seun van God. En dit is die vrymoedigheid wat ons teenoor Hom het, dat Hy ons verhoor as ons iets vra volgens sy wil. En as ons weet dat Hy ons verhoor, dan weet ons dat, wat ons ook al vra, ons die bedes verkry wat ons van Hom gevra het. As iemand sy broeder ‘n sonde sien doen wat nie tot die dood is nie, moet hy bid, en Hy sal hom die lewe gee—vir die wat nie ‘n sonde tot die dood doen nie. Daar is ‘n sonde tot die dood; daarvoor sê ek nie dat hy moet bid nie. Alle ongeregtigheid is sonde, en daar is ‘n sonde wat nie tot die dood is nie. Ons weet dat elkeen wat uit God gebore is, nie sondig nie; maar hy wat uit God gebore is, bewaar homself, en die Bose het geen vat op hom nie. Ons weet dat ons uit God is en die hele wêreld in die mag van die Bose lê. En ons weet dat die Seun van God gekom het en ons verstand gegee het om die Waaragtige te ken; en ons is in die Waaragtige, in sy Seun, Jesus Christus. Hy is die waaragtige God en die ewige lewe. My kinders, bewaar julleself van die afgode. Amen. (1 Johannes 5:1-21)

In beginsel stem ek hier saam, Johannes beklemtoon die skeiding tussen die geestelike wêreld waaruit Jesus kom, en die fisiese wêreld waaruit die sondaar kom. Iemand wat uit die Gees gebore is, is uit God gebore. Volgens Johannes 1:12 is dit almal wat Hom aangeneem het, en in Sy Naam glo. Niks in enige van die verse dui dan ook op die teendeel nie.

Jesus antwoord: Voorwaar, voorwaar Ek sê vir jou, as iemand nie gebore word uit

water en Gees nie, kan hy in die koninkryk van God nie ingaan nie. (Johannes 3:5)

in wie julle ook besny is met ‘n besnydenis wat nie met hande verrig word nie, deur die liggaam van die sondige vlees af te lê in die besnydenis van Christus, omdat julle saam met Hom begrawe is in die doop, waarin julle ook saam opgewek is deur die geloof in die werking van God wat Hom uit die dode opgewek het. (Kolossense 2:11-12)

Wat sal ons dan sê? Sal ons in die sonde bly, dat die genade meer kan word? Nee, stellig nie! Ons wat die sonde afgesterf het, hoe kan ons nog daarin lewe? Of weet julle nie dat ons almal wat in Christus Jesus gedoop is, in sy dood gedoop is nie? Ons is dus saam met Hom begrawe deur die doop in die dood, sodat net soos Christus uit die dode opgewek is deur die heerlikheid van die Vader, ons ook so in ‘n nuwe lewe kan wandel. (Romeine 6:1-4)

Die uitverkorenes is inderdaad gebore uit water en Gees (Joh. 3:5). Die “Water” is ‘n verwysing na die doop (soos ook deur Johannes gebruik was) wat die afwas van die ongeregtigheid (sonde) simboliseer. Dit simboliseer ook die reinigende krag van die bloed van Jesus wat vir ons aan die kuris uitgestort is. Die Gees verwys na die Heilige Gees wat eers aan Jesus gegee is, nadat Hy met water gedoop was, en wat Hy op Sy beurt weer op sy Apostels (en alle uitverkorenes) uitgestort het.

Wat uit die vlees gebore is, is vlees; en wat uit die Gees gebore is, is gees.

(Johannes 3:6)

As julle in gehoorsaamheid aan die waarheid julle siele deur die Gees tot ongeveinsde broederliefde gereinig het, moet julle mekaar vurig liefhê uit ‘n rein hart; want julle is wedergebore nie uit verganklike saad nie, maar uit onverganklike, deur die lewende woord van God wat tot in ewigheid bly.

(1 Petrus 1:22-23)

Daarom, as iemand in Christus is, is hy ‘n nuwe skepsel; die ou dinge het verbygegaan, kyk, dit het alles nuut geword.

(2 Korinthiërs 5:17)

waardeur Hy ons die grootste en kosbare beloftes geskenk het, sodat julle daardeur deelgenote kan word van die goddelike natuur, nadat julle die verdorwenheid ontvlug het wat deur begeerlikheid in die wêreld is.

(2 Petrus 1:4)

Ek is met Christus gekruisig, en ék leef nie meer nie, maar Christus leef in my. En wat ek nou in die vlees lewe, leef ek deur die geloof in die Seun van God wat my liefgehad het en Homself vir my oorgegee het.

(Galàsiërs 2:20)

julle is egter nie in die vlees nie, maar in die Gees, as naamlik die Gees van God in julle woon. Maar as iemand die Gees van Christus nie het nie, dié behoort nie aan Hom nie.

(Romeine 8:9)

Die Gees self getuig saam met ons gees dat ons kinders van God is;

(Romeine 8:16)

Wanneer die “Gees” met “gees” vervang word, moet daar gevra word hoekom. Dit word nie hier bespreek nie, maar vanwee ervaring weet ek dat die Heilige Gees nie erken word as deel van die Opperwese nie. Coen glo nie in ‘n Drie-eenige God nie, tog word die drie-eenheid aangespreek in die teks wat hy aanhaal, met spessifieke verwysing na “Want daar is drie wat getuig in die hemel: die Vader, die Woord en die Heilige Gees, en hierdie drie is een;” (1 Johannes 5:7).  En ja, “uit die Gees gebore” dui op die “herskepping” van die mens se gees, wat bewerkstellig word deur die Heilige Gees wat in ons harte roep “Abba, Vader”. Want julle het nie ontvang ‘n gees van slawerny om weer te vrees nie, maar julle het ontvang die Gees van aanneming tot kinders, deur wie ons roep: Abba, Vader!  (Romeine 8:15)

Joh. 3:12 "As Ek julle van die aardse dinge vertel en julle nie glo nie, hoe sal julle glo as Ek julle van die hemelse vertel?"

Net Jahshua Messias wat "van bo" kom, kan aan die uitverkorenes ‘n geestelike perspektief gee sodat hulle reg kan praat oor God:

Hierdie geestelike perspektief wat aan ons geskenk word, kan alleen plaasvind as ons die Heilige Gees, en die Woord van God in ons harte ontvang het, Sodat die Gees en die Woord in ons harte kan roep “Abba, Vader”. Dit is inderdaad ‘n geestelike uitverkiesing, en nie ‘n genetiese uitverkiesing nie.

Joh. 3:31 "Hy wat van bo kom, is bo almal; hy wat uit die aarde is, is uit die aarde en praat uit die aarde. Hy wat uit die hemel kom, is bo almal."

Uit ervaring het ek nou al geleer dat om halwe waarhede te beveg, ‘n mens net die hele waarheid moet lees, en haal ek graag ook die res van die gedeelte aan.

"En wat Hy gesien en gehoor het, dit getuig Hy; en niemand neem sy getuienis aan nie. Wie sy getuienis aangeneem het, het sy seël daarop gesit dat God waaragtig is. Want Hy wat God gestuur het, spreek die woorde van God; want God gee Hom die Gees nie met mate nie. Die Vader het die Seun lief en het alles in sy hand gegee. Hy wat in die Seun glo, het die ewige lewe; maar hy wat die Seun ongehoorsaam is, sal die lewe nie sien nie, maar die toorn van God bly op hom."(Johannes 3:32-36)

Net die Messias, en die herskepping deur Sy Gees kan iemand se oë oopmaak. Jahshua het meer as net die blinde man se fisiese oë geopen (Joh. 9). Die blinde man, wat genees is, het later Jahshua as die Meester erken en aanbid (Joh. 9:38). God het ook iets in sy gees gedoen. Die Fariseërs daarenteen kon nie Jahshua se goddelikheid insien nie:

Heel eerste wil ek hier onder u aandag bring dat “Jesus” skielik nie meer goed genoeg is nie, en word daar nou verwys na “Jahshua”. Dit word egter nie hier bespreek nie, en ek sal dit ook vir eers daar los. In Johannes 9 het Jesus inderdaad meer as net die blinde man se oe ge-open. Hy het ook sy hart ge-open, sodat hy in die Seun van God kon glo. Jesus het gehoor dat hulle hom uitgeban het; en toe Hy hom kry, sê Hy vir hom: Glo jy in die Seun van God? Hy antwoord en sê: Wie is Hy, Here, dat ek in Hom kan glo? En Jesus sê vir hom: Jy het Hom gesien; en Hy wat met jou spreek, dit is Hy. Toe sê hy: Ek glo, Here! En hy het Hom aanbid. (Johannes 9:35-38)

Die Fariseërs daar teenoor, wat hul geroem het op hul stamboom, en kennis van die geskrifte, wat nie geluister het na Jesus se woorde (of die Woord van God) nie, die het blind gebly.

Joh. 9:39-41 "En Jesus sê: Tot ‘n oordeel het Ek in hierdie wêreld gekom, sodat die wat nie sien nie, mag sien, en die wat sien, blind mag word. (40) En dié van die Fariseërs wat by Hom was, het dit gehoor en vir Hom gesê: Is ons dan ook blind? (41) Jesus antwoord hulle: As julle blind was, sou julle geen sonde hê nie; maar nou sê julle: Ons sien! Daarom bly julle sonde."

Die Fariseërs kon nie Jahshua sien vir wie Hy is nie, want hulle was van benede, uit die aarde, van die wêreld. Hulle het met ‘n wêreldse perspektief en verwysingsraamwerk gekyk.

“Hulle kon nie geestelik dink en met geestelike oë kyk nie Daarvan spreek ons ook, nie met woorde wat die menslike wysheid leer nie, maar met dié wat die Heilige Gees leer, sodat ons geestelike dinge met geestelike vergelyk. Maar die natuurlike mens neem die dinge van die Gees van God nie aan nie; want dit is vir hom dwaasheid, en hy kan dit nie verstaan nie, omdat dit geestelik beoordeel word. Maar die geestelike mens beoordeel wel alle dinge; self egter word hy deur niemand beoordeel nie. Want wie het die sin van die Here geken, dat hy Hom sou kan onderrig? Maar ons het die sin van Christus. (1 Korinthiërs 2:13-16)

Die Fariseërs kon nie Jesus sien vir wie Hy was nie, naamlik die Seun van God, die beloofde Verlosser nie, want hulle het hulself blind gestaar in hul stamboom en ampte. Hulle kon hul nie losmaak van die fiesiese wereld nie, en kon dus nie die geestelike verstaan en erken nie. Al wat hulle sien is dat Jesus op die Sabbat die blinde man genees het. Hulle staar hul blind teen die Wet soos hul dit vertolk, en sien nie die bevryding wat Jesus bring nie. Jesus het gekom om ons van die wet te bevry. “Maar toe die volheid van die tyd gekom het, het God sy Seun uitgestuur, gebore uit ‘n vrou, gebore onder die wet, om die wat onder die wet was, los te koop, sodat ons die aanneming tot kinders kan ontvang.” (Galàsiërs 4:4-5)

Hulle kon daarom nie die geestelike waarhede verstaan nie. Daarom sê Jahshua vir hulle:

Joh. 8:23-24 "Julle is van benede, Ek is van bo; julle is uit hierdie wêreld, Ek is nie uit hierdie wêreld nie. (24) Ek het dan vir julle gesê dat julle in jul sondes sal sterwe; want as julle nie glo dat dit Ek is nie, sal julle in jul sondes sterwe."

Joh. 8:42-45 En Jesus sê vir hulle: As God julle Vader was, sou julle My liefhê, want Ek het uit God uitgegaan en gekom; want Ek het ook nie uit Myself gekom nie, maar Hy het My gestuur. (43) Waarom ken julle my spraak nie? Omdat julle na my woord nie kan luister nie. (44) Julle het die duiwel as vader, en die begeertes van julle vader wil julle doen. Hy was ‘n mensemoordenaar van die begin af en staan nie in die waarheid nie, omdat daar in hom geen waarheid is nie. Wanneer hy leuentaal praat, praat hy uit sy eie, omdat hy ‘n leuenaar is en die vader daarvan. (45) Maar omdat Ek die waarheid spreek, glo julle My nie.

Joh 10:26-31 Maar julle glo nie, want julle is nie van My skape nie, soos Ek vir julle gesê het. (27) My skape luister na my stem, en Ek ken hulle, en hulle volg My. (28) En Ek gee hulle die ewige lewe, en hulle sal nooit verlore gaan tot in ewigheid nie, en niemand sal hulle uit my hand ruk nie. (29) My vader wat hulle aan My gegee het, is groter as almal; en niemand kan hulle uit die hand van my Vader ruk nie. (30) Ek en die Vader is een. (31) Die Jode het toe weer klippe opgetel om Hom te stenig.

Jesus was van voor die skepping af teenwoordig, soos ook duidelik blyk uit: “In die begin was die Woord, en die Woord was by God, en die Woord was God. Hy was in die begin by God. Alle dinge het deur Hom ontstaan, en sonder Hom het nie een ding ontstaan wat ontstaan het nie.” (Johannes 1:1-3)

Hier is dus meer ter sprake as bloot die woorde wat hul nou aanhoor, maar gaan dit ook oor die Geskrifte en die Profete deur wie Hy spreek. Wanneer Hy dus die Fariseërs aanspreek Met “As God julle Vader was, sou julle my liefhe” verwys Hy daarna dat Hulle Hom sou ken vanuit die Geskrifte, omdat dit Hy is wat daar spreek.

“Ná hierdie dinge het die woord van die HERE tot Abram gekom in ‘n gesig en gesê: Vrees nie, Abram, Ek is vir jou ‘n skild en jou loon is baie groot.” (Génesis 15:1)

“ek het in dié tyd tussen die HERE en julle gestaan om aan julle die woord van die HERE bekend te maak, want julle was bevrees vir die vuur en het nie op die berg geklim nie—en Hy het gesê:” (Deuteronómium 5:5)

“En die HERE het weer verskyn in Silo; want die HERE het Hom geopenbaar aan Samuel in Silo deur die woord van die HERE.” (1 Samuel 3:21)

“En die woord van die HERE het tot Samuel gekom en gesê:”  (1 Samuel 15:10)

“En die woord van die HERE het tot Salomo gekom en gesê:” (1 Konings 6:11)

En so kan ek nog baie verse aanhaal…

 Ook wanneer Hy se “My skape luister na my stem” verwys Hy nie alleen na sy gesproke Woord nie, maar ook na die geskrifte. Elkeen wat dan die Leeun praat, al gebruik hy die geskrifte om dit te staaf, praat uit himself, omdat hy die leuenaar is , en die Vader daarvan is.

Hier is egter ook ‘n troos, en dit is dat diegene wat Sy uitverkorenes wil afrokkel deur leuens te verkondig dit nie sal reg kry nie “niemand kan hulle uit die hand van my Vader ruk nie.”

Dit is belangrik dat ons hier nie alleen die vermaning sien nie, maar ook die troos. Die Verkiesing is vas en seker, en niks of niemand kan ons daarvan losmaak nie.

Dit herinner aan die ander Johannes uitsprake:

1Joh 2:15-16 "Moenie die wêreld liefhê of die dinge wat in die wêreld is nie. As iemand die wêreld liefhet, dan is die liefde van die Vader nie in hom nie. (16) Want alles wat in die wêreld is—die begeerlikheid van die vlees en die begeerlikheid van die oë en die grootsheid van die lewe—is nie uit die Vader nie, maar is uit die wêreld."

Johannes maak dit baie duidelik dat iemand of "van benede" (vanuit ‘n wêreldse, aardse perspektief) of "van bo" (vanuit ‘n hemelse, geestelike perspektief) dink. Hierdie twee maniere van dink sluit mekaar uit. Dit is die een of die ander. Die enigste manier wat ons vanuit die natuurlike denke van benede kan oorgaan na geestelike denke van bo, is as ons van bo gebore is en deur die transformasie van God se Gees in ons gees. Slegs Jahshua wat van bo af kom, kan dit in ons doen.

Hier word ondersskeid gemaak tussen liefde, en eie-geregtigheid (self liefde). Die “self-liefde” word ook vlugtig beskryf as “die begeerlikheid van die vlees en die begeerlikheid van die oë en die grootsheid van die lewe”. Ons moet dus ons eie begeerlikheid en grootsheid afsterwe, en weer (geestelik) gebore in “die liefde van die Vader”.

“Daarop sê Samuel: Het die HERE behae in brandoffers en slagoffers soos in gehoorsaamheid aan die stem van die HERE? Kyk, om gehoorsaam te wees is beter as slagoffer, om te luister beter as die vet van ramme. Want wederstrewigheid is ‘n sonde van waarsêery, en eiesinnigheid is afgodery en beeldediens. Omdat jy die woord van die HERE verwerp het, het Hy jou as koning verwerp.” (1 Samuel 15:22-23)

Dalk is sommige van bo gebore, maar hulle kies nog om volgens die skemas van die wêreld te dink en kies om nie hul denke te laat vernuwe deur Sy Gees nie (Rom. 12:2; Ef. 4:22-24), of ons kies om nie deur die Gees te wandel nie (Gal. 5:16,25). Hulle is so verblind deur die leun dat hulle nie die waarheid kan sien nie.

“En word nie aan hierdie wêreld gelykvormig nie, maar word verander deur die vernuwing van julle gemoed, sodat julle kan beproef wat die goeie en welgevallige en volmaakte wil van God is.” (Romeine 12:2)

“dat julle, wat die vorige lewenswandel betref die oue mens moet aflê wat deur die begeerlikhede van die verleiding te gronde gaan, en dat julle vernuwe moet word in die gees van julle gemoed” (Efésiërs 4:22-23)

“Maar ek sê: Wandel deur die Gees, dan sal julle nooit die begeerlikheid van die vlees volbring nie;” (Galàsiërs 5:16)

“As ons deur die Gees lewe, laat ons ook deur die Gees wandel.” (Galàsiërs 5:25)

Daar is nie verniet geskryf “Aan hulle vrugte sal julle hulle ken” nie. Daar is baie wat hulself voordoen, en selfs mag glo dat hul Christene is, maar as ons die Gees ontvang het, sal ons kies om in die Gees te wandel, en ons denke te vernuwe om so die volmaakte wil van God na te streef. ‘n Boom word aan sy vrugte uit geken, en elkeen wat die Gees ontvang het kan nie ander as om in die Gees te wandel nie. Ons moet egter onthou dat ons steeds deelagtig is aan ‘n sondige en veilbare nature, en dat ons strewe soms mag skade lei. Ons moet egter nie dat dit ons mismoedig laat nie, maar moet volhard in ons strewe, en bly vashou in die troos dat die uitverkiesing vas is, en dat niks of niemand ons daarvan kan wegruk nie.

Ef. 4:30 "En bedroef nie die Heilige Gees van God nie, deur wie julle verseël is tot die dag van verlossing."

Dit is vir my belangrik om hier die hele gedeelte aan te haal, om te voorkom dat hier dalk ‘n verwarring kan wees. Die doel van die gedeelte is nie om te se dat diegene wat die Gees ontvang het steeds slegte vrugte dra nie, maar om die wil van God aan diegene wat die Gees ontvang het bekend te maak. Hiet leer ons dat dit nie genoeg is dat ons Glo nie, maar dat ons woorde en dade ook ander moet lei tot geloof, sodat die uitverkiesing tot vervulling kan kom.

“Laat daar geen vuil woord uit julle mond uitgaan nie, maar net ‘n woord wat goed is vir die nodige stigting, sodat dit genade kan gee aan die wat dit hoor. En bedroef nie die Heilige Gees van God nie, deur wie julle verseël is tot die dag van verlossing. Alle bitterheid en woede en toorn en geskreeu en lastering moet van julle verwyder word, saam met alle boosheid. Maar wees vriendelik en vol ontferming teenoor mekaar; vergeef mekaar soos God ook in Christus julle vergewe het.” (Efésiërs 4:29-32)

1 Th 5:19 "Blus die Gees nie uit nie."

Daar bestaan dus nie so iets soos ’n “wedergebore Christen” nie. Dit is daarom dat so baie kinders van God nie kan sê wanneer hulle wedergebore is nie, want hulle het dit nooit belewe nie, want dit bestaan nie. Daarom is daar ook nêrens in die Bybel die opdrag dat ons onsself moet wederbaar nie of dat ons wedergebore moet word nie. Bekering aan die anderkant, is iets wat die mens op baie plekke beveel word om te doen.

Die rede hoekom so baie Christene nie kan se wanneer hul wedergebore is nie, is omdat ons die “wedergeboorte” en “bekering” verwar. Slegs diegene wat hul buite die verbond bevind kan hulself bekeer, en sal ‘n dag en datum daaraan kan koppel. Die datum is egter nie diedelfde as die wedergeboorte nie. Die wedergeboorte is wanneer Christus jou met die Gees en met vuur doop, waarvan die doop met water ‘n sigbare teken is met alleenlik die doel om geloof te versterk. Diegene wat binne die verbond gebore is, is dus reeds in die Gees gebore.

Let op wat die Hebreërskrywer van Jahshua Messias sê:

Heb 2:10-18 Want dit het Hom betaam, ter wille van wie alle dinge en deur wie alle dinge is, as Hy baie kinders na die heerlikheid wou bring, om die bewerker van hulle saligheid deur lyde te volmaak. (11) Want Hy wat heilig maak, sowel as hulle wat geheilig word, is almal uit Een; om hierdie rede skaam Hy Hom nie om hulle broeders te noem nie, (12) wanneer Hy sê: Ek sal U Naam aan My broeders verkondig, in die midde van die gemeente sal Ek U prys; (13) en verder: Ek sal my vertroue op Hom stel; en verder: Hier is Ek en die kinders wat God My gegee het. (14) Aangesien die kinders dan vlees en bloed deelagtig is, het Hy dit ook op dieselfde manier deelagtig geword, sodat Hy deur die dood hom tot niet kon maak wat mag oor die dood het—dit is die duiwel— (15) en almal kon bevry wat hulle hele lewe lank uit vrees vir die dood aan slawerny onderworpe was. (16) Want waarlik, Hy bekommer Hom nie oor die engele nie, maar oor die geslag van Abraham bekommer Hy Hom. (17) Daarom moes Hy in alle opsigte aan Sy broeders gelyk word, sodat Hy ‘n barmhartige en getroue Hoëpriester kon wees in die dinge wat in betrekking tot God staan, om die sondes van die volk te versoen. (18) Want deurdat Hy self onder versoeking gely het, kan Hy dié help wat versoek word.

Mag elkeen wat hier lees gelei word deur die Heilige Gees, en mag sy hart onvanklik word vir die Woord van God.